Εκείνο το ταξίδι

Σ' ακούω να λες "ένα ταξίδι μου έχει λείψει". Από τα παλιά. Οι χάρτες, οι ταξιδιωτικοί οδηγοί, οι βαλίτσες στη σειρά. Κι εμένα μου έχει λείψει. Μια μικρή απόδραση που μας πήγαινε πέρα από τα όρια τούτης εδώ της πόλης.

Είναι όμορφος ο άγνωστος κόσμος. Ο άλλος, ο διαφορετικός.

Να νιώθεις την αύρα της Βαρκελώνης, να ερωτεύεσαι τον υδάτινο ρομαντισμό της Βενετίας, να σαστίζεις με τα πάρκα του Λονδίνου. Να αισθάνεσαι παιδί ανάμεσα σε χιλάδες σοκολατένιες φιγούρες στις Βρυξέλλες. Να λες: "Είμαι αλλού".

Όσες μέρες ποτέ δεν ήταν αρκετές. Όμως πάντα ερχόταν απρόσκλητη η επιθυμία να επιστρέψεις. Να έρθεις σπίτι. Γύριζες και προετοιμαζόσουν για τον επόμενο προορισμό. Άλλωστε κάθε άφιξη κρύβει και μία αναχώρηση.

Ωσπου ξύπνησες ένα πρωί κι όλα αυτά έμοιαζαν τόσο μακρινά. Και τώρα;

Δεν ψάχνεις πια εκδρομικά πακέτα. Ψάχνεις ανθρώπους που μπήκαν στο αεροπλάνο και δεν κοίταξαν πίσω. Πήραν την απόφαση για το ταξίδι χωρίς επιστροφή. Το ρίσκο ήταν μεγάλο, αλλά οι ευκαιρίες μεγαλύτερες. Η στασιμότητα τους τρόμαζε, η ανεργία η ανέχεια. Όχι η αλλαγή. Έφυγαν για να γίνουν παραγωγικοί σε μια ξένη χώρα. Δεν έχουν όλοι πτυχίο ούτε όμως και κίνητρο να επιστρέψουν. Δεν λυγίζουν στην πρώτη νοσταλγία. Εκείνη η εκδρομή έγινε φυγή.

Είσαι κι εσύ που έμεινες πίσω. Στην Ελλάδα που σε κυρτώνει όμως δεν την εγκαταλείπεις. Περπατάς. Κοιτάζεις γύρω σου. Η εικόνα ίδια όπως χθες, προχθές. Όπως τον προηγούμενο μήνα, τον περασμένο χρόνο. Σκέφτεσαι: "Τίποτα δεν θα αλλάξει".

Ο καιρός περνά. Τα χρώματα ξεθωριάζουν. Κι εσύ είσαι ακόμα εδώ.

Γκρινιάρης, μίζερος, άχρωμος ο τόπος σου. Σε θυμώνει κι όμως αρνείσαι να τον αφήσεις.

Περιμένεις τις καλύτερες ημέρες που σου έταξαν. Τις ημέρες που ελπίζεις πως θα φέρουν το ταξίδι που δεν πρόλαβες να κάνεις. Εκείνο το ταξίδι που θα έχει πάλι επιστροφή!

Δ. Κρ