Ναι, είναι αυτό που νομίζεις

Είναι εκείνες οι στιγμές που νιώθεις σαν πλοίο ακυβέρνητο στη θάλασσα.
Να κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και να ψιθυρίζεις: "Μου λείπεις. Ναι, εσύ..ο παλιός καλός εαυτός μου. Δεν σου ζητάω πολλά. Μόνο που & που να μου θυμίζεις ότι υπάρχεις".
Ναι φίλε μου, είναι αυτό που νομίζεις. Δεν είσαι πια ο ίδιος..κι από εσένα να κρυφτείς δεν μπορείς.
Είναι αυτή η αναθεματισμένη κρίση που σε άλλαξε εαυτέ μου. Που αποδείχθηκες ανίκανος να τη διαχειριστείς. Έχασες τη δουλειά σου, ανθρώπους από δίπλα σου, τη βολή σου, τη ζωή σου. Εκείνη τη ζωή που σε διευκόλυνε να απλώνεις το χέρι ανεξέλεγκτα, σπάταλα.
Έτσι είχες μάθει. Να παίρνεις παραπάνω απ' όσα αντέχεις. Και να θέλεις κι άλλα.
Μα πάνω απ' όλα έχασες την ίδια την ψυχή σου. Τη βίασες ξανά και ξανά με όλες εκείνες τις καταστροφικές σκέψεις . Ξέχασες να ζεις. Βούτηξες μέσα στη μιζέρια. Δεν θυμάσαι πως είναι να νιώθεις, να χαίρεσαι εκείνη τη μικρή στιγμή που σ έκανε κάποτε να χαμογελάς. Αρνείσαι να το ξανακάνεις. Πνίγεσαι μέσα στo γκρίζο. Σε εκείνο το γκρίζο που γίνεται μαύρο.
Δεν μ' αρέσεις έτσι όπως έγινες. Εφτά χρόνια κι ακόμα δεν έμαθες να ζεις μαζί της. Βιώνεις τις επιπτώσεις της κρίσης . Όχι μόνο της οικονομικής. Έρχεσαι αντιμέτωπος με κρίση κοινωνική, κρίση αξιών.
Περνάς από συνεχή κρίση. Ανασφάλεια, φόβος, θυμός, άρνηση, κατάθλιψη. Απομακρύνεσαι από τους δικούς σου ανθρώπους. Ξεσπάς, κλείνεσαι σε ένα δωμάτιο που έχεις φτιάξει στο μυαλό σου. Που δεν έχει παράθυρο.
Χωρίς αμφιβολία δεν έχεις μάθει να ζεις μαζί της. Ήρθε για να σε ταρακουνήσει, να κάνει κατάληψη στο είναι σου.
Κι εσύ τι κάνεις;
Πολεμάς;
Αντιστέκεσαι;
Μόνο αν το παλέψεις κερδίζεις. Αρκεί να ξέρεις ποιός είσαι..κι ας είσαι όποιος εσύ θέλεις!


Δ. Κρ.
Πρώτη δημοσίευση : http://www.pelop.gr/




Σχόλια