Θάνατος… κομμάτι της ζωής μας

Στην πορεία της ζωής μας έχουμε την τάση να συσσωρεύουμε πράγματα γύρω μας θεωρώντας ότι θα είναι για πάντα δικά μας. Το ίδιο κάνουμε και με τους ανθρώπους που υπάρχουν στη ζωή μας. Δηλαδή, αρνούμαστε να δεχθούμε την ρευστότητα της ίδιας της ανθρώπινης φύσης από φόβο. Έτσι, όταν αναπόφευκτα έρχεται η στιγμή να βιώσουμε μια απώλεια, η θλίψη και ο φόβος μας καταρρακώνουν.

Η απώλεια ενός ατόμου που μέχρι πρότινος είχε ένα σημαντικό ρόλο στη ζωή μας προκαλεί ένα υπαρξιακό κενό. Είναι μια τρύπα στο χωροχρόνο της ζωής μας και μας κάνει να αναγνωρίσουμε τη σημασία αυτού του ατόμου στη ζωή μας. Είναι συχνό το φαινόμενο καθώς η ζωή τρέχει να μην δίνουμε τον χρόνο που θέλουμε και να μην λέμε αυτά που αισθανόμαστε στους αγαπημένους μας αλλά και στα άτομα με τα οποία έχουμε οικειότητα. Αυτό το καταλαβαίνουμε όταν πια έχουμε χάσει τον άλλον. Η ζωή των κατοίκων μιας μεγαλούπολης έχει γίνει ένας περίπλοκος λαβύρινθος όπου ο καθένας τρέχει για να βρει την έξοδο. Έτσι ακόμη και ο θάνατος είναι ένα βιαστικό γεγονός και μια συγκεκριμένη τυπολατρική τελετουργία. Όλα γίνονται σύντομα και βιαστικά, ώστε σχεδόν τυπικά να αποδοθεί ένας φόρος τιμής στον εκλιπόντα. Έτσι οι άνθρωποι νομίζουν πως αποφεύγουν τη θλίψη και τον θάνατο.

Το να αποδεχθείς τον θάνατο είναι ένα σημαντικό βήμα για την κατανόηση της ίδιας της ζωής. Ανεξάρτητα από την πίστη στο Θεό ή σε ό,τι άλλο, ανεξάρτητα με το αν πιστεύει κάποιος στην μεταθανάτια ζωή ή όχι, η ζωή είναι μια ευκαιρία για τον καθένα μας. Μια ευκαιρία που δεν πρέπει να την αφήσουμε ανεκμετάλλευτη. Αγάπα τις στιγμές που περνάς με τους φίλους και την οικογένεια σου, επειδή σε ένα δευτερόλεπτο μπορούν να φύγουν μακριά σου για πάντα.

Το Κλειδί της Σκέψης – www.tokleidi.com