Μια απο τις ανθρώπινες επώδυνες ιστορίες που σπάνια έρχονται στο προσκήνιο παρουσιάζει σήμερα η εφημερίδα "Πελοπόννησος" σε ρεπορτάζ του Τάσου Σταθόπουλου.
Γράφει το δημοσίευμα:
"Πρόσφατα είδαμε σε απονομή επάθλων σε λαϊκούς αγώνες, έναν αφρικανό νικητή. Ο λόγος για τον Ανταμ Μούσα που μάλιστα έτρεξε και δεύτερη φορά, έτρεξε και τρίτη, βελτιώνοντας διαρκώς τον χρόνο του. Ο Μούσα δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ακόμα ανθρώπινη τραγωδία.
Είναι Σουδανός πρόσφυγας, ένας από τους χιλιάδες που έφυγαν από την πατρίδα τους μετά τον εμφύλιο και τις φρικαλεότητες που τον συνόδευσαν, ένας από τους εκατοντάδες Σουδανούς που έφτασαν στην Πάτρα αναζητώντας καλύτερη τύχη. Δηλαδή το να μπορέσει να μπει σε ένα καράβι και να ταξιδέψει προς την «Γη της Επαγγελίας».
Θα πει κανείς ε και; Συμπάσχουμε στο δράμα προσφύγων, ενίοτε τους βοηθάμε με μερικά κέρματα, αλλά αυτός δεν είναι λόγος για να γίνει πρωτοσέλιδο ένας 50άρης Σουδανός, ένας εκ των χιλιάδων λαθρομεταναστών που ήρθαν στην Πάτρα την τελευταία 15ετία. Ο Μούσα όμως δεν είναι ένας τυχαίος Σουδανός.
Υπήρξε από τους καλύτερους αθλητές στίβου, μάλιστα συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα των Ηνωμένων Πολιτειών το 1996 στις ΗΠΑ! Εχει σύμφωνα με τα στοιχεία της ΙAAF επίσημο ατομικό ρεκόρ στον Μαραθώνιο 2.25', ενώ στα 10.000μ.το ρεκόρ του είναι 29.5, επιδόσεις που δεν «συνηθίζονται» πια στην Ελλάδα. Ο Μούσα κοιμάται πέριξ του Γλαύκου, όπως πολλοί συμπατριώτες του με βασικό μέλημα μη χαθεί η μπουγάδα τους όταν «φουσκώσει» το ποτάμι. Καθημερινά μπορεί να τον δείτε στις λαμαρίνες του νέου λιμανιού να ελπίζει και να προσπαθεί να μπει σε κάνα καράβι. Την επόμενη φορά που θα επιτρέψουμε σε κάποιο μαύρο σε φανάρι να μας καθαρίσει το παρμπρίζ του αυτοκινήτου ας έχουμε στην άκρη του μυαλού μας, πως ο δύστυχος Αφρικανός, ίσως κάποτε γνώρισε στιγμές δόξας. Καλή ώρα ο ήρωας του σημερινού μας ρεπορτάζ. Που το 1996 παρέλασε μαζί με την ολυμπιακή ομάδα του Σουδάν στο Στάδιο των Αγώνων, ενώπιον του Χουάν Αντώνιο Σάμαρανκ, του Μπιλ Κλίντον και τόσων ακόμα".
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου